Ik sta al te 'trappelen' van spanning, want over een klein maandje begint het WK!
Als het om voetbal gaat ben ik echt een brekebeen en een buitenbeentje tegelijk, maar ik kan net zo enthousiast als de echte voetbalfan zijn hoor! Wanneer er een tegendoelpunt gescoord wordt, gaat het bij mij net zo erg door merg en been! Het feit dat ik nog een maand op het WK moet wachten is voor mij al een blok aan m'n been..
Wanneer je mij belemmerd om voetbal te kijken, hou je geen been meer over om op te staan. En wanneer je met het verkeerde been uit bed bent gestapt moet je helemaal niet bij mij zijn! Ik achter de TV, verwachtend dat ons elftal z'n beste beentje voorzet voor mijn plezier...
Hoe het ook is, ik houd voet bij stuk en ik stop op staande voet met alles waar ik mee bezig ben.
Je kunt me maar beter niet voor de voeten lopen, wanneer je dat toch doet zou ik me maar uit de voeten maken!
Op zo'n moment lijkt het even of ik op grote voet leef, maar ik lig daarnaast voor even aan de voeten van ons elftal. Overwegen is niet eens een optie, ik geef 't handen en voeten. Ik zou zelfs de commentators 't gras voor de voeten willen wegmaaien! Klinkt erg dwangmatig, maar ik blijf natuurlijk altijd met beide voeten op de grond staan. Pech als je op die manier niet met me uit de voeten kan.
Juich je met me mee? Dan spelen we elkaar de bal toe! Zo niet? De ballen! Je hoeft bij mij echt geen balletje op te gooien en te denken dat ik er geen bal van snap! Want wie kaatst, kan de bal terug verwachten! En ook al beginnen we slecht, ik hou moed, het balletje kan immers raar rollen EN de bal is rond! Wanneer ik over het WK praat, zul je mij nooit de bal horen misslaan! Ik egoïstisch? 't kan me geen bal schelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten